تفاوت کوین و توکن چیست؟ معرفی لیست و آموزش خرید توکن و کوین

یکی از مفاهیمی که در دنیای بلاک چین معمولاً باعث سردرگمی می‌شود، مفهوم و تفاوت کوین(coin) و توکن(token) است.

اما واقعا تفاوت کوین و توکن چیست؟ به نظر می‌رسد که این اصطلاحات اغلب به اشتباه به جای یکدیگر به کار می‌رود و این می‌تواند منبع اصلی سردرگمی تازه واردان دنیای کریپتوکارنسی باشد.

در این مقاله، نگاهی خواهیم انداخت به تفاوت‌ها و معنی توکن‌ها و کوین‌ها برای کاربران تازه وارد دنیای رمزارزها.

♦ نکات کلیدی مقاله

کوین، ارز رمزنگاری شده‌ای است که دارای بلاک چین مستقل است. مانند بیت کوین، اتریوم، ریپل و ... .

 توکن‌ها، رمز ارزهای هستند که بلاک چین اختصاصی ندارند و در بلاک چین دیگر فعالیت می‌کنند. مانند تتر ERC-20.

 استیبل کوین‌ها، توکن‌هایی هستند که جهت ارزش گذاری کوین، بلاک چین و قراردادهای هوشمند ساخته شده‌اند.

فرق بین توکن و کوین

بیایید با تفاوت‌های اصلی بین سکه (کوین) و توکن شروع کنیم. درک این تمایز می‌تواند به ما کمک کند تا از خدمات و مزایای بلاک چین بیشتر استفاده کنیم.

سکه یا کوین چیست؟

سکه در دنیای بلاک چین در درجه اول به عنوان پول استفاده می‌شود. به عنوان مثال می‌توان به بیت کوین، لایت کوین، اتریوم، ریپل و دوج کوین اشاره کرد.

هرچند که اهداف و عملکرد این پنج ارز باهم تفاوت دارد ولی آنها در یک چیز مشترک هستند: آنها کوین هستند و از آنها می‌توان جهت پس‌انداز استفاده کرد.

این پول‌ها (رمزارزها) شبکه بلاک چین خاص خودشان را دارند. برای مثال ارز بیت کوین بر روی بلاک چین بیت کوین، ارز اتر بر روی بلاک چین اتریوم و ارز دوج کوین بر روی شبکه دوج کوین قرار دارد.

بنابراین کوین به ارزهایی گفته می‌شود که شبکه بلاک چین اختصاصی خود را داشته باشد.

اهداف و مزیت‌های کوین (coin)

این ارزها صرفا جهت پس انداز و تجارت استفاده می‌شوند. شما می‌توانید این ارزها را استخراج کنید، در کیف پول الکتریکی خود ذخیره کنید و یا از آنها جهت خرید و فروش کالا یا خدمات استفاده کنید.

تفاوت کوین و آلت کوین

به تمامی رمزارزهایی که بعد از بیت کوین عرضه شده‌اند، آلت کوین گفته می‌شود.

بسیاری از آلت کوین‌ها مانند لایت‎کوین (LTC) و دوج‎کوین (DOGE) نتیجه هارد فورک بیت کوین هستند.

اما بسیاری دیگر مانند ریپل و اتریوم شبکه بلاک چین مستقل خود را دارند.

پس تنها تفاوت کوین‌ها و آلت‌کوین‌ها در یک کوین است:

کوین‌ها: بیت کوین + آلت کوین

آلت کوین: تمامی کوین‌ها – بیت کوین

(از کلمه کوین زیاد استفاده کردیم اما چاره‌ای جز این نداشتیم ☺️)

توکن چیست؟

ارز توکن به رمزارزی گفته می‌شود که بلاک چین اختصاصی ندارد.

یعنی این ارزها (بر خلاف کوین‌ها) از شبکه‌های دیگر جهت توسعه و پیشرفت خود استفاده می‌کنند.

این ارزها معمولاً در بستر شبکه بلاک چین اتریوم ساخته می‌شوند؛ چرا که این شبکه از نظر عملکرد و ویژگی، امکانات و خدمات بیشتری نسبت به دیگر شبکه‌‌های بلاک چین ارائه می‌دهد.

اهداف و مزیت‌های توکن (token)

توکن‌ها در مقایسه با کوین‌ها دامنه استفاده بسیار گسترده‌تری دارند.

توکن‌ها می‌توانند جهت خرید و فروش یک اثر هنری، پیش پرداخت یک API و یا به عنوان هزینه یک دوره آموزش رانندگی مورد استفاده قرار بگیرند.

این ارزها استخراج نمی‌شوند و به عنوان پاداش به ماینرها پرداخت نمی‌شوند.

در ضمن، این ارزها جزء جدایی ناپذیر شبکه بلاک چین هستند.

ارزش توکن معمولاً براساس جایگاه شبکه بلاک چین و هدف پروژه تعیین می‌شود.

توکن‌های پر مصرف (توکن‌هایی که کاربرد بیشتری دارند)، با ارزش‌تر از سایر توکن‌ها هستند؛ لازم به ذکر است برای این دسته از توکن‌ها درجاتی از حدس و گمان جهت تبدیل به کوین وجود دارد.

در ادامه با بیست توکن برتر بازار کریپتوکارنسی آشنا می‌شوید:

1. Tether
2. USD Coin
3. Uniswap
4. Chainlink
5. Binance USD
6. Polygon
7. Wrapped Bitcoin
8. Dai
9. Aave
10. FTX Token
11. Crypto.com Coin
12. SHIBA INU
13. Maker
14. Huobi Token
15. PancakeSwap
16. BitTorrent
17. THORChain
18. UNUS SED LEO
19. Compound
20. Bitcoin BEP2

انواع توکن ها و کاربردهای آنها

در این قسمت از مقاله انواع توکن ها و موارد استفاده از آنها را به تفصیل شرح داده ایم. توکن ها در 9 دسته ی کلی تقسیم بندی می شوند که عبارتند از:

1. توکن های کاربردی (Utility Tokens)

توکن های کاربردی به عنوان کوپن در نظر گرفته می‌شوند، اما اساساً واحدهای دیجیتالی هستند که ارزشی را در بلاک چین نشان می دهند. به عبارت دیگر، توکن های کاربردی دسترسی خاصی را به محصول یا خدماتی که توسط صادرکننده توکن اجرا یا اداره می شود، فراهم می کند. یک شخص می تواند با خرید توکن به آن دسترسی پیدا کند و می تواند آن را برای یک ارزش دسترسی تعریف شده به محصول یا خدمات بازخرید کند.

دارنده توکن کاربردی، حق محصول یا خدمات، به ارزشی معادل توکن را به دست می‌آورد اما مالکیت ندارد. برای مثال، تا زمانی که توکن‌ها را در اختیار دارند، می‌توانند با هزینه‌های تخفیف‌یافته یا به‌صورت رایگان به محصول یا خدمات دسترسی داشته باشند. در برخی از حوزه های قضایی، تعریف یک ارز دیجیتال به عنوان یک توکن کاربردی به این معنی است که تحت هیچ مقررات مالی نیست. موضوع اصلی این است که آنها محصولات سرمایه گذاری نیستند و می توانند ارزش خود را به طور کامل از دست بدهند.

توکن‌های کاربردی از منظر نظارتی بسیار راحت تر هستند. دارنده توکن کاربردی معادل سهام یا اوراق قرضه یا سایر دارایی های تنظیم شده تحت قوانین مالی را در اختیار ندارد. بدین معنی که از منظر قانونی مالکیت این توکن ها را در اختیار ندارند.

نمونه هایی از توکن های کاربردی: Funfair، Basic Attention Token، Brickblock، Timicoin، Sirin Labs Token و Golem.

2. توکن های امنیتی (Security Tokens)

توکن های امنیتی ارزهای دیجیتالی هستند که معادل اوراق بهادار هستند و ارزش را از یک دارایی خارجی به دست می آورند که می‌تواند تحت مقررات مالی معامله شود. بنابراین، آنها برای تبدیل به اوراق بهادار دارایی ها، اوراق قرضه، سهام، املاک، اموال و سایر ارزهای واقعی استفاده می شوند. بنابراین، به دلیل ماهیت تراکنش‌ها، مبادله، صدور، معاملات، ارزش، نشانه‌گذاری، پشتوانه و داد و ستد آنها باید برای محافظت از سرمایه‌گذاری‌های کاربران توسط تنظیم‌کننده‌های مالی کنترل و کنترل شوند.

مقررات خاصی برای تضمین وجوه و سرمایه‌گذاری‌های کاربران و مسئول دانستن بنیانگذاران وجود دارد. توکن های امنیتی نشان دهنده یک سهم، سهم در سهام یا حقوق صاحبان سهام، حق رای و حق سود سهام در دارایی ارائه شده است. مالکان یا دارندگان توکن های امنیتی بخشی از سود را از اقدامات و تصمیمات ناشران یا مدیریت دریافت می‌کنند. کاربردهای آنها شامل مواردی است که سرمایه گذاران نیاز به تسویه فوری، شفافیت در مدیریت، تقسیم دارایی ها و غیره دارند. توکن های امنیتی بیشتر به موارد زیر تقسیم می شوند:

توکن های سهام: این توکن ها از نظر شکل و عملکرد شبیه به سهام سنتی هستند با این تفاوت که مالکیت و انتقال به صورت دیجیتالی انجام می‌شود. سرمایه گذاران حق دریافت سود سهام از اقدامات و تصمیمات مدیریتی و ناشر را دارند. توکن های بدهی نشان دهنده وام های کوتاه مدتی هستند که دارای نرخ های بهره از پیش تعریف شده هستند.

توکن های دارای پشتوانه دارایی: این توکن ها توسط املاک و مستغلات دنیای واقعی، هنر، یا کالاها به عنوان ارزش اساسی پشتیبانی می شوند. دارای مشخصات طلا، نقره، نفت و غیره هستند و قابل معامله هستند.

نمونه‌هایی از توکن‌های امنیتی: Sia Funds، Bcap (سرمایه Blockchain) و Science Blockchain.

3. توکن های پرداخت (Payment Tokens)

همانطور که از نام آن پیداست، توکن‌های پرداخت آنهایی هستند که برای خرید و فروش کالاها و خدمات در پلتفرم‌های دیجیتال بدون واسطه استفاده می‌شوند، همانطور که در عرصه‌های مالی و بانکداری سنتی اتفاق می‌افتد. البته اکثر ارزهای دیجیتال و توکن ها چه امنیتی و چه کاربردی در این دسته قرار می گیرند. با این حال، همه توکن های کاربردی نمی توانند توکن های پرداخت باشند.

توکن های پرداخت به عنوان اوراق بهادار نشان داده نمی شوند و نمی توان در آنها سرمایه گذاری کرد. از این رو، آنها تحت مقررات مالی به عنوان اوراق بهادار دارایی قرار نمی گیرند. توکن های پرداخت ممکن است دسترسی دارندگان به هر محصول یا خدماتی را در حال حاضر یا در آینده تضمین کنند یا نه.

نمونه هایی از توکن های پرداخت عبارتند از: مونرو، اتریوم و بیت کوین.

4. توکن های تعویض (Exchange Tokens)

ممکن است در مورد اینکه توکن‌های تعویض یا مبادله چیست بحث‌هایی وجود داشته باشد، اما نام آن‌ها برای صدور و استفاده در صرافی‌های ارزهای دیجیتال، که بازارهای ارزهای دیجیتال برای خرید و فروش و مبادله توکن‌ها هستند، داده می‌شود. اگرچه می‌توان آنها را در خارج از محیط‌های مبادله بومی خود استفاده کرد، اما ما عمدتاً از آنها برای تسهیل مبادله بین سایر توکن‌ها یا به‌عنوان پرداخت خدمات کارمزد در این صرافی‌ها استفاده می‌کنیم.

این نوع از توکن ها را صرافی های متمرکز با یا بدون پلتفرم های غیرمتمرکز یا بلاک چین های خود می توانند آنها را صادر کنند. می‌توان از آنها برای پرداخت کارمزد یا هزینه ارزان‌تر، افزایش نقدینگی، ارائه تخفیف‌های رایگان، مدیریت بلاک چین‌ها، به عنوان مثال برای حق رای، یا دسترسی به خدمات صرافی خاص استفاده کرد. همچنین برای افزایش نقدینگی، صرافی ها از آنها برای جذب افراد برای مشارکت در پروژه ها استفاده می کنند.

نمونه هایی از توکن های مبادله: بایننس کوین یا توکن BNB، ارز FTX برای تبادل FTX، OKB برای صرافی Okex، توکن KuCoin، توکن Uni، HT برای صرافی Huobi، Shushi، و CRO برای Crypto.com.

5. توکن های غیر قابل تعویض (Non-fungible Tokens)

توکن غیرقابل تعویض، گواهی دیجیتالی مالکیت یک کالای منحصر به فرد، غیرقابل تعویض یا غیرقابل معامله با دیگری و دارایی منحصر به فرد در بلاک چین است. توکن های غیر قابل تعویض یا NFTها  با استفاده از همان فناوری مورد استفاده در توسعه انواع دیگر توکن ها توسعه یافته است، اما عمدتاً برای نشان دادن یک اثر هنری، عکس، ویدیو، فایل صوتی، کلکسیون، املاک، دنیای مجازی، الگوهای رفتاری، GIF، محتوای دیجیتال مانند پست ها و توییت ها، مد استفاده می شود. اولین NFT در سال 2015 بر روی بلاک چین اتریوم ایجاد شد. توکن های غیرقابل تعویض به دارنده این امکان را می دهند که یک کالای اصلی با عرضه، اصالت یا نسخه محدود داشته باشد.

به دلیل ارزش بالای این توکن ها، ممکن است شماره ها دارای نسخه محدود باشند یا امکان تکثیر یا کپی وجود نداشته باشد. بهترین NFTها آنهایی هستند که فقط یک یا چند نفر می توانند یک نسخه اصلی داشته باشند. همین موضوع به هنرمندان، سازندگان و مجموعه داران، عمدتاً کمک می کند تا اقلام خود را بفروشند.

6. توکن‌های DeFi یا توکن‌های مالی غیرمتمرکز (DeFi Tokens Or Decentralized Finance Tokens)

امور مالی غیرمتمرکز به برنامه‌های مالی یا dApp‌های ساخته شده بر روی بلاک چین یا دفتر کل توزیع‌شده اشاره دارد که باعث توزیع آن‌ها می‌شود و کنترل مالی و پولی را مستقیماً به کاربر ارائه می‌کنند و در عین حال به آن‌ها اجازه می‌دهد در مقیاس جهانی با روش‌های همتا به همتا و دسترسی به جهانی معامله کنند.

این برنامه های DeFi برای هر کسی که به اینترنت متصل است در دسترس است. هر برنامه DeFi توسط یک اقتصاد توکن طراحی شده است که پشت آن یک توکن بومی وجود دارد. این توکن ها شکلی از پول قابل برنامه ریزی هستند که توسعه دهندگان می توانند منطق را در پرداخت ها و جریان های تراکنش برنامه ریزی کنند.

اکثر توکن‌های DeFi در حال حاضر بر پایه بلاک چین اتریوم هستند. سایر بلاک چین هایی که از DeFi پشتیبانی می کنند عبارتند از: Stellar، Polygon، IOTA، Tron و Cardano.

از طریق این توکن ها، افراد می توانند کسب درآمد کنند، وام دهند، وام بگیرند، سود کسب کنند، پس انداز کنند، رشد کنند و سبد دارایی خود را مدیریت کنند، بیمه بخرند، در اوراق بهادار سرمایه گذاری کنند، در سهام سرمایه گذاری کنند، در صندوق ها سرمایه گذاری کنند، ارزش پولی ارسال و دریافت کنند و بسیاری از موارد دیگر را می توانند انجام دهند.

نمونه هایی از توکن های مالی غیرمتمرکز شناخته شده عبارتند از Solana، Chainlink، Uniswap، Polkadot، Aave و بسیاری دیگر. برخی از دسته‌های برنامه‌های DeFi شامل برنامه‌های وام‌دهی غیرمتمرکز، صرافی‌های غیرمتمرکز، اشتراک‌گذاری فضای ذخیره‌سازی غیرمتمرکز و غیره هستند.

قدرتمندترین ویژگی در مورد توکن‌های DeFi قراردادهای هوشمند است که به هر کسی اجازه می‌دهد قوانین تراکنش‌ها را بر اساس شرایط خاص تعریف کند، بنویسد، برنامه‌نویسی و اجرا کند و در صورت برآورده شدن آن شرایط، تراکنش‌ها را اجرا کنند.

7. استیبل کوین (Stablecoins)

همانطور که از نام آن پیداست، استیبل کوین ها، توکن هایی با ارزش ثابت هستند و ارزش آنها تا حدودی قابل پیش بینی است به این معنا که تقریباً همیشه ارزش آنها یکسان باقی می ماند. استیبل کوین‌ها عمدتاً توسط یک دارایی پایدار یا نسبتاً با ارزش مانند فیات پشتیبانی می‌شوند. بنابراین، ما توکن های پایدار یا با پشتوانه دلار، طلا و سایر فلزات گرانبها و یا نفت داریم و در دسته دوم توکن های دارای پشتوانه کالایی داریم.

استیبل کوین ها به دنیا کمک می‌کنند تا از نوسانات دارایی ها یا حتی سایر ارزهای دیجیتال خلاص شوند. آنها بر اساس یک نسبت تعریف شده حمایت می شوند و دارایی پشتوانه آنها باید طبق نسبت تعریف شده در ذخایر نگهداری شود.

8. توکن های دارای پشتوانه (Asset-backed Tokens)

توکن‌های دارای پشتوانه دارایی دسته‌ای از ارزهای دیجیتال هستند که ارزش اساسی آن‌ها توسط یک دارایی واقعی پشتیبانی می‌شود که می‌تواند سایر پول، سهام، اوراق قرضه، املاک، طلا و پول گرانبها باشد. آنها برای نشان دادن دیجیتالی و مبادله ارزش برای این دارایی های اساسی اما در بلاک چین استفاده می شوند. توکن های دارای پشتوانه فلزی گرانبها شامل PAXG و DGX هستند که توسط طلا پشتیبانی می شوند.

توکن‌های دارای پشتوانه سهام شرکت، امکان توکن‌سازی سهام شرکت و تجارت آن‌ها در صرافی‌های ارز دیجیتال را فراهم می‌کنند. به عنوان مثال می توان به Quadrant Token اشاره کرد که سهام Quadrant Biosciences Inc، Neufund، The Elephant Private Equity Coin، Slice، Document، BFToken، The Dao و RRT را توکن می کند.

توکن های کالای توکن شده به عنوان کالاهای رمزنگاری شده نیز شناخته می شوند که نشان دهنده ارزش کالاها هستند و امکان توکن سازی و تجارت نفت، گاز طبیعی، انرژی های تجدیدپذیر، گندم، شکر و غیره را فراهم می کنند.

نمونه هایی از توکن های دارای پشتوانه: اویل کوین (Oilcoin) که بشکه های نفت ذخیره شده را توکن می کند، توکن نفتی Ziyen Inc ، توکن انرژی (EWT) .

9. توکن های خصوصی (Privacy tokens)

همانطور که از نام آن پیداست، اینها ارزهای دیجیتالی هستند که برای برنامه‌های کاربردی حفظ حریم خصوصی استفاده می‌شوند، زیرا کد آن‌ها نسبت به بیت‌کوین و رمزارزهای رایج، حریم خصوصی بهتری را دارند. دلایل زیادی وجود دارد که نیاز به حفظ حریم خصوصی بهتر در تراکنش‌های رمزنگاری وجود دارد. به عنوان مثال حق حفظ حریم خصوصی، تحقیقات امنیتی و تراکنش‌های بسیار حساس نیاز به حفظ حریم خصوصی در سطح بالایی دارد.

نمونه هایی از توکن های حریم خصوصی: Monero، Zcash، Dash، Horizen، Beam و Verge.

توکن‌ها چگونه ساخته می‌شوند؟

قبل از اینکه وارد موضوع ساخت توکن‌ها شویم باید بدانیم که این نوع از رمزارزها را می‌توان بر روی هر شبکه بلاک چینی که از قراردادهای هوشمند پشتیبانی می‌کند (مانند شبکه اتریوم)، ایجاد کرد.

به همین دلیل نزدیک به 80 درصد توکن‌های بازار در بستر اتریوم ساخته شده‌اند.

چرا که پلتفرم اتریوم با هدف غیرمتمرکز سازی قراردادهای هوشمند ایجاد شده است.

بعد از بلاک چین اتریوم، پلتفرم‌های بایننس چین، ایاس، کازماس، تزوس و ترون میزبان بیشتر توکن‌های بازار کریپتوکارنسی هستند.

جالب است بدانید، ساخت توکن امری زمان بر نیست و افراد می‌توانند بدون دردسر توکن مورد نظر خود را تولید کنند.

اما آن چیزی که یک توکن را ارزشمند جلوه می‌دهد مسائل دیگری است. پلتفرم بلاک چین و هدف پروژه از جمله شاخصه‌هایی هستند که جهت بررسی میزان ارزشمندی توکن مورد استفاده قرار می‌گیرد.

اگر بر اساس همین دو شاخصه، توکن‌های بازار کریپتوکارنسی را بررسی کنیم، متوجه می‌شویم که بیش از ۹۰٪ توکن‌های بازار، هدف و کاربرد خاصی ندارند.

چگونه یک توکن بسازیم؟

در این قسمت از مقاله مراحل ساخت یک توکن را به زبان ساده توضیح می دهیم:

مرحله 1: ویژگی های توکن خود را تعریف کنید

اول از همه، شما باید تصمیم بگیرید که توکن شما چه کاری انجام خواهد داد؟ برای مثال اگر یک توکن معمولی ERC-20 برای جذب سرمایه گذاران باشد، ویژگی های ذاتی استاندارد ERC-20 را خواهد داشت. شما می توانید مشخص کنید که کل عرضه توکن چقدر باشد، نام توکن دقیقا چه چیزی باشد، نماد توکن و چند عملکرد کمکی برای بررسی توکن، فعال کردن و تأیید تراکنش ها.

حال اگر توکن مورد نظر شما NFT باشد، پارامترهای کمی تفاوت خواهد داشت. ابزارهای زیادی برای ایجاد این توکن های نسبتاً ساده وجود دارد. با این حال، اگر نیاز به ساخت رمز رمزنگاری پیشرفته‌تر دارید، از یک تیم توسعه کمک حرفه‌ای بخواهید.

مرحله 2: یک قرارداد هوشمند ایجاد کنید

هر توکنی توسط یک قرارداد هوشمند کنترل می شود، که یک قطعه نرم افزاری است که روی یک بلاک چین اجرا می شود. بنابراین برای ساخت توکن خود، باید یک قرارداد هوشمند را کدنویسی کنید. اتریوم اولین بلاک چین بود که قراردادهای هوشمند را معرفی کرد. این موضوع دلیل اصلی توسعه و استقرار اکثر توکن ها در اتریوم است.

هنگام کار بر روی یک قرارداد هوشمند ساخت توکن، سؤالات زیادی وجود دارد که باید به آنها پاسخ داد. نکته اصلی این است که به این مسئله فکر کنید که می خواهید چگونه رفتار کند، برای جذب مشتریان بیشتر، اکوسیستم dApp شما چه خواهد کرد؟

مرحله 3:  قرارداد هوشمند را روی یک زنجیره آزمایشی اجرا کنید

هنگام ایجاد یک قرارداد هوشمند برای ساخت یک توکن به خاطر داشته باشید که در صورت وجود اشکال، تعویض آن بسیار دردسر خواهد بود. بنابراین چندین آزمایش را روی یک بلاک چین آزمایشی مانند Rinkeby یا Ropsten انجام دهید. ابزارهای زیادی هستند که شما را در این زمینه یاری می کنند پس اصلا نگران این مرحله نباشید!

مرحله 4: استقرار در بلاک چین

استقرار یک قرارداد هوشمند بسیار ساده است. بسته به ابزاری شما با آن کار می‌کنید، فقط باید یک تراکنش را با کد قرارداد هوشمند بدون تعیین گیرنده ارسال کنند. این فقط چند کلیک ساده است و نباید نگران چیزی بود. در هر صورت، اطمینان حاصل کنید که عملکردهای قرارداد در یک شبکه آزمایشی بدون نقص انجام می شود. بدین معنی که کاربر می تواند رمزارزها را ارسال و دریافت کند و سایر ویژگی هایی که قرارداد هوشمند لازم است آن را اجرا کند.

استیبل کوین (stablecoin) چیست؟

استیبل کوین مفهوم مهمی در دنیای ارز دیجیتال است. آنها اساساً توکن‌هایی هستند که جهت ارزش گذاری کوین، بلاک چین و قراردادهای هوشمند ساخته شده‌اند.

از استیبل کوین‌های معروف می‌توان به ارز دیجیتال تتر Tether یا USDT  اشاره کرد. ارزش این ارزها همیشه برابر با 1 دلار است و مانند یک ارز فیات به حساب می‌آید.

این ثبات از نوسانات دیوانه کننده برخی کوین‌ها مانند بیت کوین جلوگیری می‌کند. اصلی ترین مزیت استیبل کوین‌ها کاربرد زیاد آنها در کریپتوکارنسی است.

آیا استیبل کوین بهتر از کوین‌ها هستند؟

خوب بودن استیبل کوین یا سایر کوین‌ها به هدف، استراتژی و سایر عوامل بستگی دارد.

به عنوان یک روش جهت کسب سود، خریداری بیت‌کوین و آلت‌کوین‌ها بیشتر از خریداری استیبل کوین‌ها پیشنهاد می‌شود.

تفاوت توکن و ارز دیجیتال

توکن با ارز دیجیتال متفاوت است. چراکه توکن به‌طور خلاصه در فناوری بلاک چین به مفهوم یک واحد رمزارز به‌کار می‌رود.

معنوی لغوی توکن، «نشانه، علامت، ژتون، واحد رمزارز و...» است و به این اشاره دارد که توکن ها در دنیای ارز دیجیتال یک واحد هستند.

با این تفاسیر، توکن واژه‌ای نیست که فقط مختص فناوری بلاک چین باشد و در حوزه‌های مختلفی ازجمله هنر، سرگرمی، رسانه و اقتصاد کاربرد دارد.

توکن‌ها اغلب جهت جمع آوری کمک برای فروش جمعی استفاده می‌شوند، اما می‌توانند به عنوان جایگزین چیزهای دیگر نیز مورد استفاده قرار بگیرند. این توکن ها معمولاً از طریق فرایند استاندارد ارائه اولیه سکه (ICO) توزیع و به فروش می‌رسند.

تفاوت کوین و توکن (نتیجه گیری)

در این مقاله سعی کردیم به تفاوت‌های کوین و توکن و تفاوت توکن و ارز دیجیتال اشاره کنیم و برخی از موارد مصرف آنها را به شما معرفی کنیم. اما اگر فکر می‌کنید هنوز پاسخ سوال خود را پیدا نکردید حتما آن را در کامنت به ما بگویید. کارشناسان دنیای ترید آماده پاسخگویی به شما هستند. در ضمن، شما می‌توانید جهت مطالعه سایر مطالب آموزشی به صفحه آموزش ارز دیجیتال رایگان دنیای ترید هم سر بزنید.